Spartakist Birliği

SPD (Alman Sosyal Demokrat Partisi), 1890 yılından itibaren seçimlerde aldığı oy oranlarıyla, binlerce üyeden oluşan parti örgütleriyle 2. Enternasyonal içerisinde en önemli Avrupa’nın en etkili sosyal demokrat partisiydi. Marksizmin ideologlarından Engels’in ölümü, 1.Emperyalist paylaşım savaşının yaklaşması, Avrupa’daki işçi aristokrasisinin parti içinde egemen güç haline dönüşmesi; partiyi proleter çizgiden sosyal şoven ve sınıf işbirlikçisi bir çizgiye savurdu. Elbette bu savrulma, parti içinde marksizme sadık, proleter bir devrim modelini savunan kadroları rahatsız etti, kopuş bu şekilde başladı.

SPD’nin önderi Kautsky’e tepki sadece kendi partisi içinden değil; o dönem Çarlık Rusya’da devrime hazırlanan Bolşevikler de 2.Enternasyonal içerisinde Lenin deyimiyle ‘dönek Kautsky’i sosyal-şoven ve sınıf işbirlikçisi politikalarından dolayı teşhir etmekte gecikmedi.

SPD, girdiği 1912 seçimlerinde % 34 oy oranı alarak meclise 110 milletvekili ile girdi. Ancak elde ettiği bu gücü işçi sınıfının çıkarları doğrultusunda kullanmak yerine; yaklaşan 1.Emperyalist savaşta kendi burjuvazisini desteklemek için savaş kredilerini onaylayarak sınıf işbirlikçisi bir konumu seçerek, tüm dünya proletaryasına ihanet etti.

Yaşanan bu ihanet; birinci Emperyalist Paylaşım savaşı sırasında Spartakistlerin Almanya’da doğumunu hazırladı. 4 Ağustos 1914 yılında Almaya Sosyal Demokrat Partisi (SPD) kendi burjuvazisini ‘anayurt savunması’ adı altında destekleme kararını savaş kredilerine onay verme eşliğinde savundu. Bu karara tepki gösteren Karl Liebknecht, Rosa Luxemburg, Clara Zetkin ve Franz Mehring parti yönetimini eleştiren, karara muhalefet olan bir mektup yolladılar. 1916 yılında Liebknecht’in evinde toplanan muhalefet bir bildiri hazırladı ve bu bildiriyi ‘Spartaküs’(SPARTAKUSBUND) adı ile yayınladıkları için "Spartakusbriefen"(Spartaküs bröşürü) olarak anıldı. Broşür sonrası imzadan kaynaklı olarak grup ise Spartaküs Grubu olarak isimlendirildi. Önder kadroları içeride olduğu için broşürlerin dağıtım sorumluluğunu Leo Jogiches üslendi. Broşür Ekim Devrimi’nden sonra yayınlanmış olmasına, Almanya’da ki proletaryayı işçi devrimine çağırıyor olmasına rağmen istenilen etkiye ulaşamadı. 7 Ekim 1918’de yapılan gizli toplantıda işçilere ve askerlere yönelik sosyalizm propagandası yapılması, devrime hazırlanılması kararı alındı. Almanya’da devrimci süreç Spartaküsleri hazırlıksız yakaladı ve 4 Kasım 1918’de Kiel’de ki denizciler ayaklanmayı başlattı. Almanya’daki devrimci süreçten sonra Rosa Luxemburg ve diğer arkadaşları Die Rote Fahne isimli gazeteyi çıkardılar. 6 Aralık 1918’de Spartakistler bir eylem düzenledi. Eyleme Weimar Cumhuriyeti saldırdı, 16 üyesi eylemde katledildi. 29 Aralık 1918 ile 1 Ocak 1919 tarihleri arasında Berlin’de parti kongresi toplandı. Hareket Almanya Komünist Partisi ismini aldı.

Hareket ismini “Spartakus Mektupları” adlı illegal bir gazeteden alıyordu. SPD içerisindeki revizyonist dönüşümün farkında olan Spartakistler 1918’de partiden “bağımsızlar” adıyla ayrıldılar. Almanya Sosyal Demokrat Partisi’nin savunduğu reformist, revizyonist, sosyal-şoven işbirlikçi tezleri reddederek II. Enternasyonal’in politikalarına karşı ideolojik mücadele yürüterek, işçi sınıfı iktidarını gerçekleştirme eylemlerine hazırlıklarını başlattı.

Rosa Luxemburg; Die Rote Fahne'nin baş makalesinde halkı liberal gazetelerin yazıhanelerini işgal etmeye, işçi sınıfının iktidarını kurmaya çağırınca silahlı işçiler ve devrimci askerler isyan etti. Weimar Cumhuriyeti'nin Cumhurbaşkanı Friedrich Ebert; faşist örgütlenme olan Freikorps 'u Spartakistlerin üzerine yolladı ve 9 Ocak ile 15 Ocak tarihleri arasında şiddeti gittikçe artan çatışmalar yaşandı. Bu saldırılarla Spartaküslerin başlattığı isyanı bastırtmaya yetti ve yüzlerce Spartaküs öldürüldü. 15 Ocak 1919 tarihinde Luxemburg, Liebknecht ve Wilhelm Pieck; Freikorps (Cepheden dönen askerlerin oluşturduğu faşist örgütlenme) tarafından yakalandı. Liebknecht silahla vurularak öldürüldü, Luxemburg ise daha vahşi bir şekilde dipçik ile dövülerek öldürüldükten sonra bedeni ırmağa atıldı. Pieck ise yaşanan katliamdan kurtulmayı başardı. II.Emperyalist Paylaşım Savaşı'ndan sonra Doğu Almanya’nın kurulmasına öncülük etti. Pieck’in kurucu öncülüğü ile başlayan Doğu Almanya’nın ilk ve son cumhurbaşkanı olarak tarihte yerini aldı.

Almanya Komünist Partisi;  Rosa ve Karl gibi önemli önder kadroların ölümünden sonra düşüşe geçti, yer altına çekilerek illegal bir örgüt biçimiyle siyasal çalışmalarını sürdürdü. İllegal bir şekilde siyasete devam eden KPD’yi Leo Jogiches yönetti. Ancak çok geçmeden iki ay sonra o da yakalandı ve o da diğer yoldaşlarıyla aynı ölümü paylaştı.

Spartakistlerin 14 Aralık 1918’de Rote Fahne gazetesinde yayınladıkları bildiri:

I.- Devrimin güvenliği için derhal alınacak önlemler:

 1. Tüm polisin, bütün Yunker subayların ve proleter olmayan askerlerin, kısacası egemen sınıfların tüm üyelerinin silahsızlandırılması.

  2. Bütün silah ve cephane depolarıyla birlikte, silah fabrikalarına da işçi ve asker konseyleri tarafından el konulması.

  3. Tüm yetişkin erkek proleter nüfusun, işçi milisi olarak silahlandırılması. Karşı devrimci saldırılar ve bozgunculuğa karşı, devrimin sürekli olarak korunması için milisin aktif bir bölümü olarak proleterlerden oluşan Kızıl Muhafız örgütünün yaratılması.

  4. Yunker subaylarının -karşı devrimci subayların- ve uzlaşmacıların, bütün asker konseylerinden çıkarılması.

  5. Eski rejimin bütün siyasal organlarının yerine işçi ve asker konseylerinin getirilmesi.

  6. Savaşı başlatan ve uzatanları yargılamak amacıyla bir mahkeme kurulması.

  7. Halkın yiyecek ihtiyaçlarını koruma altına almak için tüm besin maddeleri stokuna el konulması.

II. – Siyasal ve Toplumsal alanda:

 

1. Bütün prensliklerin kaldırılması; birleşik bir Alman Sosyalist Cumhuriyeti’nin kurulması.

  2. Bütün parlamento ve belediye meclislerinin dağıtılması, yerlerine işçi ve asker konseylerinin geçirilmesi.

  3. Almanya’nın her yerindeki fabrikalarda işçi konseylerinin oluşturulması, askeri birliklerde ise (Yunker subayları konu dışında tutularak) asker konseylerinin oluşturulması.

  4. Bütün rütbe farklarının, hiyerarşinin ve unvanların kaldırılması. Kadın erkek arasında tam bir yasal ve toplumsal eşitlik sağlanması.

  5. En fazla altı saatlik işgünü.

III. – En önemli ekonomik talepler

  1. İmparatorluk hanedanının bütün servet ve gelirlerine toplum adına el konulması.

  2. Merkez konseyleri tarafından saptanacak bir tutar dışında, bütün savaş borçlarıyla birlikte, tüm devlet borçlarını silinmesi.

  3. Büyük ve orta tarım işletmelerinin tümünün toprak ve tarlalarına el konulması, ülkede merkezi bir yönetim altında sosyalist tarım topluluklarının oluşturulması 

  4. Büyük bankalara, madenlere ve bütün sanayi ve ticaret girişimlerine el konulması.

  5. Tüm servetlere el konulması.